Μέτρηση της χαλαρότητας της άρθρωσης του ισχίου

Το PennHIP χρησιμοποιεί μια μοναδική μέθοδο, έναν δείκτη, για τη μέτρηση της χαλαρότητας της άρθρωσης του ισχίου.

Η μέθοδος είναι ποσοτική (δηλαδή, αποδίδει έναν αριθμό στη χαλαρότητα της άρθρωσης) σε αντίθεση με την ποιοτική ή υποκειμενική (π.χ. εξαιρετική, καλή, δίκαιη κ.λπ.). Ο δείκτης δεν είναι τόσο ευάλωτος σε σφάλματα μεταξύ και εντός των παρατηρητών που συνήθως συνδέονται με υποκειμενικά συστήματα μέτρησης.

Η μέθοδος δείκτη υπολογίζεται με ψηφιακή υπέρθεση κυκλικών μετρητών ακριβείας στα φλοιώδη όρια (στεφάνες) της κοτύλης και της κεφαλής του μηριαίου (παράδειγμα στα αριστερά) για τον εντοπισμό των αντίστοιχων γεωμετρικών κέντρων. Στην άποψη συμπίεσης, εάν η άρθρωση είναι απαλλαγμένη από οστεοαρθρίτιδα, τα κέντρα της κοτύλης και της κεφαλής του μηριαίου θα πρέπει να συμπίπτουν υποδεικνύοντας ότι η άρθρωση είναι πράγματι ομόκεντρη. Στην όψη απόσπασης της προσοχής, η διασπαστική δύναμη προκαλεί διαχωρισμό μεταξύ των κέντρων. Η απόσταση, d, μεταξύ των κέντρων είναι ένα μέτρο της χαλάρωσης της άρθρωσης του ισχίου. Ωστόσο, το dδιαφέρει επίσης ανάλογα με το μέγεθος του σκύλου (τα μεγαλύτερα σκυλιά πιθανότατα θα έχουν μεγαλύτερα d από τα μικρότερα), με την ανάπτυξη του σκύλου από κουτάβι σε ενήλικα και με μεγέθυνση λόγω της διακύμανσης της απόστασης μεταξύ ισχίου και ταινίας. Για να παρακαμφθούν αυτές οι πιθανές πηγές διακύμανσης, το d εξομαλύνεται σε σχέση με το μέγεθος της κεφαλής του μηριαίου οστού και της κοτύλης διαιρώντας το με την ακτίνα της μηριαίας κεφαλής, r. Ο δείκτης που προκύπτει, Δείκτης απόσπασης της προσοχής = d/r, είναι ένας αριθμός χωρίς μονάδα που κυμαίνεται από 0 έως 1 (ή περισσότερο). Ο δείκτης χαλαρότητας που υπολογίζεται για την προβολή συμπίεσης ονομάζεται δείκτης συμπίεσης (CI), ομοίως, ο δείκτης χαλαρότητας για την προβολή απόσπασης προσοχής ονομάζεται δείκτης απόσπασης προσοχής (DI).

Ο δείκτης διάσπασης της προσοχής είναι μια μέτρηση της χαλαρότητας της άρθρωσης του ισχίου. Δεν αναφέρεται σε επιτυχία ή αποτυχία. Οι γοφοί με DI στην προβολή απόσπασης προσοχής που είναι μικρότεροι από 0,3 θεωρούνται σφιγμένοι, ενώ οι DI κοντά στο 1 θεωρούνται εξαιρετικά χαλαροί. Το DI είναι ένδειξη του «ποσοστό εκτός άρθρωσης» που η κεφαλή του μηριαίου οστού έχει μετατοπιστεί από την κοτύλη. Για παράδειγμα, DI=0,58 σημαίνει ότι η μηριαία κεφαλή βγαίνει από την άρθρωση κατά 58%, DI=0,75, 75% έξω από την άρθρωση (βλ. σχήμα) και ούτω καθεξής. Αυτό κάνει επίσης την ερμηνεία του DI πιο διαισθητική: ένα ισχίο με DI=0,50 είναι δύο φορές πιο χαλαρό από ένα ισχίο με DI=0,25.

Για να ληφθούν οι κατάλληλες διαγνωστικές ακτινογραφίες, ο μυς γύρω από το ισχίο πρέπει να είναι εντελώς χαλαρός και έτσι ο σκύλος πρέπει να βρίσκεται υπό βαθιά καταστολή ή γενική αναισθησία. Ως εκ τούτου, η χαλαρότητα όπως προσδιορίζεται από το DI ονομάζεται παθητική χαλαρότητα ισχίου, σε αντίθεση με τη λειτουργική χαλαρότητα ισχίου που είναι η παθολογική μορφή χαλάρωσης ισχίου που εμφανίζεται σε δυσπλαστικά ισχία κατά τη διάρκεια βάρους ρουλεμάν. (Σαφώς, η λειτουργική χαλαρότητα του ισχίου έχει μεγαλύτερο διαγνωστικό ενδιαφέρον, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχουν μέθοδοι μέτρησής της.)

Χαλαρότητα και Οστεοαρθρίτιδα

Για περισσότερα από 60 χρόνια, είναι εμπειρικά αποδεκτό ότι η χαλαρότητα της άρθρωσης του ισχίου σχετίζεται με την ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας (ΟΑ) ή εκφυλιστικής νόσου των αρθρώσεων (DJD).

Ο κίνδυνος ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας

Ωστόσο, πριν από την έρευνα που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, υπήρχαν ελάχιστα ή καθόλου επιστημονικά στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτήν την άποψη. Το πρόβλημα προσεγγίστηκε με δύο τρόπους: Πρώτον, εξετάστηκε η σχέση της χαλάρωσης της άρθρωσης του ισχίου με τη συνύπαρξη ΟΑ σε μια διατομή ενήλικων σκύλων (μια μελέτη διατομής). Στη συνέχεια, διερευνήθηκε η σχέση της χαλαρότητας σε νεαρή ηλικία με την εμφάνιση της ΟΑ σε μεταγενέστερο χρόνο (διαχρονική μελέτη). Τα αποτελέσματα συνοψίζονται παρακάτω.

Διατομική μελέτη

Μια ανάλυση 142 σκύλων (μέση ηλικία 20 μηνών) έδειξε άμεση σχέση της χαλάρωσης του ισχίου (όπως προσδιορίζεται από το DI) με την ακτινογραφική ύπαρξη της ΟΑ. Οι γοφοί με χαμηλό DI’s, δηλαδή “σφιχτοί γοφοί”, ήταν πολύ απίθανο να εμφανίσουν ΟΑ. Σε αυτή τη μελέτη μόνο ένα ισχίο με DI μικρότερο από 0,30 εμφάνισε οποιαδήποτε ένδειξη ΟΑ (DI = 0,29). Το αντίστροφο δεν ήταν αλήθεια. Δηλαδή, δεν έδειξαν απαραίτητα όλα τα ισχία με DI μεγαλύτερη από 0,30 ακτινογραφικά στοιχεία ΟΑ τη στιγμή της αξιολόγησης. Ωστόσο, καθώς αυξανόταν το DI, αυξήθηκε και η συχνότητα της ΟΑ. (δείτε το παρακάτω γράφημα).

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι περισσότερο από το 50% των ισχίων σε αυτήν τη μελέτη είχαν δείκτες διάσπασης της προσοχής κάτω από 0,30, ωστόσο μόνο ένα ισχίο σε αυτήν την ομάδα < Το 0,30 έδειξε οποιαδήποτε ακτινογραφική ένδειξη ΟΑ. Φαίνεται ότι υπάρχει ένα σημείο αποκοπής – DI περίπου 0,30 – κάτω από το οποίο οι γοφοί του σκύλου έχουν πολύ χαμηλή ευαισθησία να εμφανίσουν ΟΑ.

Διαμήκης μελέτη

Σε αυτή τη μελέτη, οι σκύλοι ακτινογραφήθηκαν σε ηλικία 4 μηνών, 12 μηνών και 24 μηνών. Χρησιμοποιήθηκε ένα μοντέλο λογιστικής παλινδρόμησης για να προσδιοριστεί η συμβολή παραγόντων όπως η DI, η γωνία Norberg (NA), η υποκειμενική βαθμολογία (OFA), το βάρος και το φύλο στους 4, 12 ή 24 μήνες στον κίνδυνο εμφάνισης ΟΑ στα 3 χρόνια ή πριν. Η ανάλυση έδειξε ότι το DI σε όλες τις ηλικιακές ομάδες ήταν ο πιο σημαντικός προγνωστικός παράγοντας για την ΟΑ και ότι η ισχύς της προγνωστικής ισχύος βελτιωνόταν με την ηλικία. Το φύλο, το βάρος, το NA και η υποκειμενική βαθμολογία (OFA) δεν βρέθηκαν να είναι σημαντικοί παράγοντες σε αυτή τη μελέτη.

Από αυτήν την πρώιμη μελέτη, έχουμε αναλύσει τη βάση δεδομένων PennHIP για τη σχέση της ΟΑ του ισχίου με το PennHIP DI σε 8 ράτσες σκύλων (Βλ. παρακάτω Εικόνα).

Σχήμα, Καμπύλες λογιστικής παλινδρόμησης που δείχνουν πιθανότητα ραδιογραφικής οστεοαρθρίτιδας ως συνάρτηση του PennHIP δείκτης διάσπασης της προσοχής για σκύλους οκτώ κοινών φυλών που ήταν ≥ 24 μηνών τη ώρα της αξιολόγησης με βάση τη βάση δεδομένων PennHIP τον Νοέμβριο του 2010. Σκύλοι με σφιχτό γοφό (αυτοί με μικρόσωμο Οι DI’s) βρίσκονται σε χαμηλό κίνδυνο και οι χαλαροί σκύλοι (αυτοί με υψηλό DI’s) βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο. Με άλλα λόγια, όσο μεγαλύτερο είναι το DI τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος ανάπτυξης DJD σε αυτήν την περίπτωση κατά μέσο όρο ηλικίας τριών ετών.Ο αριθμός των σκύλων που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία κάθε συγκεκριμένης καμπύλης φυλής είναι 497 μπουλντόγκ, 380 Bernese Mountain Dogs, 1600 German Shepherd Dogs, 2962 Golden Retriever, 4136 Labrador Retriever, 335 Newfoundlands, 695 Rottweilers και 508 Standard Poodle. Σημειώστε τη χωρική μετατόπιση προς τα αριστερά για το German Shepherd Dog, υποδεικνύοντας αυξημένο κίνδυνο έκφρασης οστεοαρθρίτιδας σε έναν δεδομένο δείκτη απόσπασης της προσοχής σε σύγκριση με άλλες ράτσες σκύλων.

(Παρόμοιες καμπύλες, βασισμένες σε δεδομένα στη βάση δεδομένων PennHIP τη στιγμή της κάθε δημοσίευσης. Δημοσιεύτηκε στο Smith GK, Mayhew PD, Kapatkin AS, et al: Evaluation of παράγοντες κινδύνου για εκφυλιστική νόσο των αρθρώσεων που σχετίζεται με δυσπλασία ισχίου σε German Shepherd Dogs, Golden Retriever, Labrador Retrievers και Rottweilers J Am Vet Med Assoc 219:1719, 2001 και Runge JJ, Kelly SP, Gregor TP, et al: Distraction index ως παράγοντας κινδύνου για οστεοαρθρίτιδα που σχετίζεται με δυσπλασία ισχίου σε τέσσερις μεγάλες ράτσες σκύλων. J Small Anim Pract 51:264, 2010.)

Σημείωση: Το DI ως παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη ΟΑ είναι ανάλογο με τη συσχέτιση της χοληστερόλης ορού για τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιακής νόσου. Όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο χοληστερόλης ενός ατόμου, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να αναπτύξει καρδιακή νόσο. Ωστόσο, όλα τα άτομα με υψηλά επίπεδα χοληστερόλης δεν θα αναπτύξουν απαραίτητα καρδιακή νόσο στη διάρκεια της ζωής τους. Ωστόσο, για να είναι στην ασφαλή πλευρά, οι περισσότεροι άνθρωποι θα επέλεγαν να έχουν χαμηλά και όχι υψηλά επίπεδα χοληστερόλης ορού, επειδή οι πιθανότητες είναι υπέρ τους ότι η χαμηλή χοληστερόλη σημαίνει καλύτερη καρδιαγγειακή υγεία. Ομοίως πιο σφιχτά ισχία ισοδυναμούν με μεγαλύτερη αντίσταση στην ΟΑ.

Τι είναι το Cavitation;

Αν έχετε ραγίσει ποτέ τις αρθρώσεις σας, έχετε δημιουργήσει σπηλαίωση.

Αυτό το φαινόμενο μπορεί να συμβεί, αν και σπάνια, κατά τη διαδικασία απόσπασης της προσοχής. Καθώς η συσκευή διάσπασης της προσοχής επιβάλλει μια πλευρική δύναμη διάσπασης της προσοχής στους γοφούς, η δημιουργία αρνητικής πίεσης μπορεί να προκαλέσει τη δημιουργία κενού στο αρθρικό υγρό της άρθρωσης. Αυτό το κενό εμφανίζεται ως φυσαλίδα αέρα στην ακτινογραφία. Η σπηλαίωση δεν είναι επώδυνη και δεν προκαλεί βραχυπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη βλάβη στην άρθρωση. Είναι παρόμοιο με το ράγισμα των αρθρώσεων σας, το οποίο είναι επίσης αβλαβές. Η σπηλαίωση εμφανίζεται σπάνια, όπως φαίνεται στον παρακάτω δημοσιευμένο πίνακα και υποχωρεί εντός 24 ωρών.

Η σπηλαίωση είναι προβληματική μόνο επειδή κάνει τη μέτρηση DI να είναι αναξιόπιστη. Μια άρθρωση με κοιλότητα μπορεί να έχει ψευδή αύξηση του DI…

Συχνότητα σπηλαίωσης

Ισχίο	N	%	95% CI
Είτε	279	4.2	3.7 – 4.7
σωστά	145	2.2	1.8 – 2.6
Αριστερά	156	2.3	2.0 – 2.7
Και τα δυο	18	0.27	0.17 – 0.44
LaFond E, Smith GK, Gregor TP, JAVMA,1997;210:1294-1297

Η σπηλαίωση εμφανίζεται μονόπλευρα το 4,2% του χρόνου και αμφοτερόπλευρα το 0,27% των περιπτώσεων. Η συχνότητα εμφάνισης είναι περίπου η ίδια και για τα δύο ισχία. εμφανίζεται 2,2% του χρόνου στο δεξιό ισχίο και 2,3% του χρόνου στο αριστερό ισχίο.

Σπηλαίωση στην Ακτινογραφία

Η εμφάνιση της σπηλαίωσης στην ακτινογραφία μπορεί να είναι μονόπλευρη (ένα ισχίο) ή αμφοτερόπλευρη (και τα δύο ισχία). Το κενό σπηλαίωσης εμφανίζεται ως σκοτεινή φυσαλίδα στην ακτινογραφία (βλ. βέλος).

Εάν η σπηλαίωση είναι μονόπλευρη

Το PennHIP δεν θα εκχωρήσει DI για το σπηλαιωμένο ισχίο.
Μια ερμηνεία θα προέλθει από το μη σπηλαιωμένο ισχίο.

Εάν η σπηλαίωση είναι αμφοτερόπλευρη

Δεν θα δημιουργηθεί DI για κανένα ισχίο.
Συνιστάται η επανάληψη της αξιολόγησης εντός 24 ωρών ή οποιαδήποτε στιγμή στη συνέχεια.